Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

woensdag 19 juli 2017

IJsvogel anders

Al jaren stond het maken van foto's van een vliegende ijsvogel op mijn verlanglijstje. Met de apparatuur van dat moment was dat zo goed als onmogelijk omdat die eenvoudigweg niet snel genoeg was. Sinds dit jaar beschik ik over een camera die meer beelden per seconde kan schieten en die dit "klusje" dus wel aan zou moeten kunnen.

Maar hoe pak je dat nou aan, de ijsvogel staat niet voor niets bekend als de blauwe flits. In een oogwenk is hij voorbij, ja zelfs al voor de meeste mensen hem überhaupt gezien hebben. Als je het geluid niet kent dat hij tijdens het vliegen maakt krijg je hem bijna niet te zien. Het begint daarom al met het vergaren van kennis van de soort die je wilt gaan fotograferen en daarmee bedoel niet alleen het geluid dat hij voortbrengt, maar het is onontbeerlijk dat je ook wat van het gedrag van de soort weet.

Veel van dergelijke foto's worden gemaakt middels het plaatsen van een bak met vis of een aquarium net onder de wateroppervlakte. Als je dat doet vlak bij een zitpost van de vogel zal hij daar na enige gewenning in duiken om een visje te vangen. Je weet dan de plek waarop je vooraf moet scherpstellen om de kans op een succesvolle scherpe foto te vergroten. Ik vind dat allemaal wat fake en die aanpak staat mij tegen.

Maar hoe dan, ik ondernam talloze pogingen, maar het gaat zo ontzettend snel dat je er niet op kunt reageren. Voordat de camera heeft scherpgesteld in de vlucht van de vogel zit hij al lang weer op een tak buiten het beeld van de zoeker en de focus, als je hem al in de focus krijgt. Op de meeste foto's staat dan ook helemaal niets als water.

Recent zat ik bij een plasje waar een ijsvogel op een tak zat en het viel me op dat hij steeds op hetzelfde plekje dook om te badderen. Toen dat zo enkele malen had plaatsgevonden heb ik op dat plekje scherpgesteld en kijkend met mijn ene oog naar de vogel om te zien of hij weer aanstalten maakte om te duiken en met het andere oog kijkend door de zoeker maakte ik een serie opnames en tot mijn genoegen constateerde ik dat ik raak geschoten had. Na jaren lukte het me om eindelijk een duikende en uit het water opstijgende ijsvogel te fotograferen.

Veel kijkgenoegen bij het zien van deze serie en bedankt iedereen voor de reacties op mijn vorige blogbericht over de groenpootruiter. (klik hier)

Groet,
Ad



Dit ijsvogel mannetje zat al enige tijd op een rietstengel in de buurt naar vis te loeren, maar ondernam nog geen duikpoging om te vissen.



Ook vanaf een andere zitpost hield hij de boel in de gaten.



Vanaf weer een andere tak vloog hij plotseling op toen hij een visje in het vizier kreeg.



Ik drukte snel af en had hem "te pakken", maar dit waren toch niet de foto's waar ik naar op zoek was. Het is vlak bij de vorige tak en je kunt hem verder niet volgen.



Dit vrouwtje had al enkele keren gedoken om te badderen toen ik haar in het vizier kreeg.



Even later dook ze weer als een raket naar beneden in de lijn van mijn scherpstelveld.



Om even later weer fris gewassen uit het water op te stijgen.



Zo ging dat enkele keren door en ik had intussen scherpgesteld op de plek waar ze uit het water kwam.



Als dan na jaren lukt waar je naar op zoek bent is de voldoening groot.



Zeker als de vervolgbeelden ook nog scherp blijken te zijn.



Met een mooie vleugelstand terug naar de zitplaats om te poetsen.



En uiteindelijk weer terug naar de plek waar het allemaal begon.


Slotwoord: Een niet zo lange serie dit keer van deze ijsvogels. Blijft er dan op ijsvogelgebied nog iets te wensen over. Jazeker, ook het vastleggen van een visoverdracht en een paring is me in al die jaren nog niet gelukt. Werk aan de winkel dus nog.

woensdag 12 juli 2017

Groenpootruiter

Watervogels en met name steltlopers behoren tot mijn favoriete soorten en binnen deze soort zijn er enkele zeer sierlijke individuen die ik graag mag observeren en fotograferen. Kluten zijn daarvan een kenmerkend voorbeeld en ik wil in een van mijn volgende berichten daar nog eens uitgebreid aandacht aan besteden.
Een andere soort is de flamingo, erg sierlijk, maar komt hier in Nederland slechts op een tweetal plaatsen voor t.w. een kleine populatie in het Grevelingenmeer een een geïsoleerde populatie in het Zwillbrockerven bij de Duitse grens in de buurt van Groenlo.
Nog weer een andere, hele sierlijke steltloper is de groenpootruiter en aan deze soort wil ik dit blogbericht wijden. Tijdens een van mijn sessies vorig najaar in een poging vliegende ijsvogels te fotograferen verscheen er plotseling een groenpootruiter in mijn beeldveld die uitgebreid poseerde en ging foerageren wat ik van deze soort nog niet eerder gezien had. Ik liet me dit buitenkansje niet ontnemen en verlegde mijn aandacht direct naar deze prachtige vogel, de ijsvogel even latende voor wat het was, die kwam een andere keer wel weer aan bod.
Ik hoop dat jullie ook, net als ik, genieten van deze, weliswaar niet kleurige maar wel hele elegante, vertegenwoordiger van de steltlopersfamilie, alhoewel de life-momenten natuurlijk niet te vergelijken zijn met foto's.
Bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blogbericht over de geoorde futen "klik hier" 

Groeten,
Ad






Als je hem door het water ziet schrijden is het een en al sierlijkheid......



....en elegantie.






Mooie, verfijnde en geschubde tekening in het bovendek van het verenkleed, groen/gele poten en een iets opgewipte snavel. Door het vrijwel ontbreken van een staart toont het torpedo-achtige lijf nog "strakker".



Altijd leuk bij watervogels als je het spiegelbeeld mee kunt fotograferen al gaat dat wel ten koste van een laag camerastandpunt.



Soms liep hij even in de schaduw van de oeverplanten hetgeen mooie structuren in het water opleverde.



Zo'n foto oogt dan wat rommeliger, maar deze omgeving maakt toch ook deel uit van het biotoop en met de spiegeling van het riet in het water vind ik het wel kunnen.






Soms zette hij het ineens op een lopen.....



......om vervolgens hollend met geopende snavel insecten van het wateroppervlak op te scheppen. Dergelijk gedrag zag in wel eens in natuurdocumentaires bij meeuwensoorten die eitjes en insecten opscheppen.









Ook werden er weekdiertjes uit de bodem gepeurd.






Met een natuurlijk kader toch net weer even anders.



Met de spiegeling van de kleuren in het water ontstaat een wat herfstachtige sfeer.



Dit is eigenlijk de enige foto die ik heb kunnen schieten waarop de groenpootruiter niet "strak" in zijn veren zat.



Om even later weer in al zijn elegantie door het water te rennen. De foto lijkt scheef te staan, maar het oog staat loodrecht boven de schaduw in het water.



Tot slot, omdat ik het niet kan laten, nog enkele zacht afgewerkte plaatjes en een close-up toen hij vlak voor de oever voor me langs liep.










Slotwoord: bedankt voor het kijken naar deze toch weer wat lang uitgevallen serie. In een volgend blogbericht wil ik wat foto's laten zien van ijsvogels waarbij het me eindelijk gelukt is deze vliegend en duikend te fotograferen. Tot de volgende keer.